Dolina Omo to mozaika wielu różnych plemion. Jednym z nich jest plemię Nyangatom , znani również jako Dongiro.  Językowo Nyangatom mają najwięcej wspólnego z Turkaną i Mursi. Te trzy plemiona mówią w językach nilo-saharyjskich, podczas gdy inne plemiona w regionie (Karo, Hamar i Dassanesh) mówią językami afroazjatyckimi. Pomimo różnic językowych, Nyangatom słyną wśród plemion z opowiadania historii i śpiewu. Członkowie plemienia, żyją wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Omo, gdzie uprawiają sorgo (tropikalną trawę zbożową) i łowią ryby. Chaty pasterskie są wykonane z tkanych gałązek, a nie z błota. Mieszkańcy wioski spędzają czas z dala od wsi, znajdując pastwisko dla zwierząt gospodarskich i chroniąc je przed częstymi najazdami. Nyangatom są znani jako wielcy wojownicy i dość często aktywni podżegacze wojenni, często toczą wojny z sąsiednimi plemionami, w tym Hamer, Turkana, Daasanech i Suri. Rzeczywiście są zaciekłymi wojownikami, co podobno demonstruje ich zwyczaj, blizny/znaczenia na piersiach; jedna blizna za każdego zabitego wroga. Suri obrażają Nyangatom, nazywając ich Bume ("cuchnący")  Kiedyś nazywano ich szyderczo pożeraczami słoni (nyam-atom), później przekształcając ją w Nyang-atom (dosłownie „żółte pistolety”). Charakterystyczne dla kobiet są ciężkie naszyjniki i długie spódnice ze skór kozich, które są bogato zdobione. Naszyjniki były tradycyjnie robione z suchych nasion, ale w dzisiejszych czasach zostały w dużej mierze zastąpione kolorowymi szklanymi koralikami pochodzącymi z Kenii. Kobiety ozdabiają się również ozdobną skaryfikacją na twarzy, klatce piersiowej i brzuchu. Tradycyjnie do niedawna mężczyźni byli zupełnie nadzy – tak jak bardziej znani Surma i Mursi. Ale ostatnio przyjęli duży kawałek materiału, który zwykle noszą przewiązani na ramionach lub owinięty wokół bioder, a nawet szorty i koszule.